Author: Shivamurthy H

ಆಡುವ ಬಾಯಿಗಳಿಗೆ ಅಂಜದೇ ಕೆಡಿಸುವ ಕೈಗಳಿಗೆ ಸೋಲದೇ ನೋಡುವ ಕಂಗಳಿಗೆ ಹೆದರದೇ ದೂಡಬೇಕು ಬಾಳಿನ ಬಂಡಿ. ಒಡಲ ಹಸಿವನು ನೀಗಿಸಲು ಉಡಲು ಬಟ್ಟೆ ಸಂಪಾದಿಸಲು ಕಡು ಕಷ್ಟಗಳಿಂದ ಪಾರಾಗಲು ದೂಡಬೇಕು ಬಾಳಿನ ಬಂಡಿ. ಮಡದಿ ಮಕ್ಕಳನು ಸಾಕಲು ಒಡವೆ ಬಂಗಾರ ಕೂಡಿಡಲು ಬಡತನದ ಬೇಗೆ ತಣ್ಣಿಸಲು ದೂಡಬೇಕು...

ಕಣ್ಣಿಗಳಿಗೆ ಗೋಚರಿಸದಂತೆ ಕಾಣದ ಲೋಕದಲಿ ಕುಳಿತಿರುವೆ ಕಿವಿಗಳನು ಹಿಂಡುತ ನಮ್ಮನು ಕೀಲು ಗೊಂಬೆಗಳಂತಾಡಿಸುವೆ. ಕುಣಿಸುತ ಆಡಿಸುತ್ತ ನಿನ್ನಯ ಕೂಳಿನಾಳನ್ನಾಗಿಸಿಕೊಂಡಿರುವೆ ಕೃತಕೃತ್ಯಯ ಜೀವನವ ಹೊಂದಲು ಕೆಲವು ಬುದ್ಧಿಮಾತನು ಹೇಳಿರುವೆ. ಕೇಡಕು ಒಳಿತುಗಳಲ್ಲಿ ನಮ್ಮನು ಕೈಹಿಡಿದು ಸದಾ ನಡೆಸುತ್ತಿರುವೆ ಕೊನೆಯುಸಿರುವವರೆಗೆ ನಿನ್ನಯ ಕೋಟಿಬಾರಿ ಸ್ಮರಿಸಿದರೆ ರಕ್ಷಿಸುವೆ. ಕೌಲಿನ ನಿಯಮದಂತೆ ನಮ್ಮನು...

ಜೀವನವೆಂಬುವ ಕವಲು ದಾರಿಯಲಿ ದೇವರ ನೆನೆಯುತ ನಾವೆಲ್ಲರು ಹೊರಟಿರಲು ಯಾವ ಭಯ ನಮಗಿಲ್ಲ. ಕಷ್ಟ ಸುಖಗಳ ಕಲ್ಲು ಮುಳ್ಳಿನ ಕವಲು ದಾರಿಯಲಿ ಎಷ್ಟೇ ನೋವಾದರೂ ಬಾಳ ಪಯಣ ನಿಲ್ಲುವುದಿಲ್ಲ. ತಾಯ್ತಂದೆಯರು ಒಡ ಹುಟ್ಟಿದವರು ಬಂಧು ಮಿತ್ರರಿಲ್ಲದೇ ಏಕಾಂಗಿ ಸಂಚಾರಿಯಾದರು ಬಾಳಯಾನ ಸಾಗಬೇಕಲ್ಲ. ಸೃಷ್ಟಿಕರ್ತ ಸೃಷ್ಟಿಸಿದ ಸೂತ್ರದ ಗೊಂಬೆಗಳಾಗಿ...

  ಜನಪದರ ಅನುಭವದ ನುಡಿಗಳೇ ಗಾದೆಯು ಜನಸಾಮಾನ್ಯರ ಬಾಳಿಗಿವುಗಳೇ ದೀವಿಗೆಯು ವೇದ ಸುಳ್ಳಾದರೂ ಗಾದೆಗಳೆಂದು ಸುಳ್ಳಾಗದು ಗಾದೆಗಳರಿತವರ ಬಾಳು ಬಂಗಾರವಾಗುವುದು. *ಅ*ಲ್ಪ ವಿದ್ಯೆ ಮಹಾಗರ್ವಿಯಂತಾಗದಿರು *ಆ*ಳಾಗಿ ದುಡಿ, ಅರಸನಾಗಿ ಬಾಳುತಿರು *ಇ*ರುಳು ಕಂಡ ಬಾವಿಗೆ ಹಗಲು ಬೀಳದಿರು *ಈ*ಜು ಮರೆಯದಿರು, ಜೂಜು ಕಲಿಯದಿರು. *ಉ*ಪ್ಪುಂಡ ಮನೆಗೆ ದ್ರೋಹ...

ಅಕ್ಕರಗಳನ್ನೆಲ್ಲ ಅಕ್ಕರೆಯಲಿ ಜೋಡಿಸಿದಾಗ ಸಕ್ಕರೆ ಪಾಕದಂತಾಗುವುದು ಕವಿತೆಯಲ್ಲವೇ?. ಜೀವನದ ಅನುಭವಗಳ ನವನೀತವನು ಕಡೆದಾಗ ಕಾವ್ಯ ಅಮೃತವಾಗುವುದು ಕವಿತೆಯಲ್ಲವೇ?. ನೋವು ನಲಿವುಗಳ ಕಾವಿನಲ್ಲಿ ಬೆಂದಂತಹ ಕವಿಯು ಕಟ್ಟುವುದು ಕವಿತೆಯಲ್ಲವೇ?. ತೋಚಿದೊಡನೆ ಗೀಚಿ ಬರೆದಾಗ ಹೊಚ್ಚ ಹೊಸದೆನಿಸುವುದು ಕವಿತೆಯಲ್ಲವೇ?. ಯಾರು ಹೊಗಳಿದರೇನು ಯಾರು ತೆಗಳಿದರೇನು ನೂರು ಬಾರಿ ಬರೆಯಬೇಕೆನಿಸುವುದು ಕವಿತೆಯಲ್ಲವೇ?...

ನೇಸರ ಮೂಡುವ ಮುನ್ನ ಹಾಸಿಗೆ ಬಿಟ್ಟು ಏಳಬೇಕು ಹೊಸಿಲು ದಾಟುವ ಮುನ್ನ ಪಶುಪತಿಯ ನೆನೆಯಬೇಕು. ತಾಸು ಕಳೆಯುವ ಮುನ್ನ ಕಾಸನು ದುಡಿದು ಗಳಿಸಬೇಕು. ಉಸಿರು ನಿಂತು ಹೋಗುವ ಮುನ್ನ ಹಸುವಂಗೆ ನಾವು ಬಾಳಬೇಕು. ಐಸಿರಿ ಬರಿದಾಗುವ ಮುನ್ನ ತುಸು ದಾನಧರ್ಮ ಮಾಡಬೇಕು ನಸೀಬು ಕೈಕೊಡುವ ಮುನ್ನ ರಿಸಿಯಂತೆ...

ಅರಿತುಕೊಂಡು ಬಾಳಬೇಕು ಮಾನವ ಆಡಂಬರವನು ಬಿಡಬೇಕು ಮಾನವ ಇರುವುದರಲ್ಲಿ ತೃಪ್ತಿಪಡಬೇಕು ಮಾನವ ಈಶ್ವರನನೆಂದಿಗೂ ನಂಬಬೇಕು ಮಾನವ. ಉಪಕಾರಿ ನೀನಾಗಬೇಕು ಮಾನವ ಊರಿಗೆ ಮಗನಾಗಬೇಕು ಮಾನವ ಋಣತ್ರಯಗಳ ತೀರಿಸಬೇಕು ಮಾನವ ಎಷ್ಟೆತ್ತರ ಬೆಳೆದರು ಬಾಗಬೇಕು ಮಾನವ. ಏನಿದ್ದರೂ ಹಂಚಿ ತಿನ್ನಬೇಕು ಮಾನವ ಐದಿಂದ್ರೀಯ ನಿಗ್ರಹಿಸಬೇಕು ಮಾನವ ಒಲವೇ ಬಾಳಿನುಸಿರಾಗಬೇಕು...