ಹದಿಹರೆಯಕ್ಕೆ ಕಾಲಿಟ್ಟಾಗ…..

ಎಷ್ಟೊಂದು ಮುಗ್ದತೆ ಇದೆ ಮೊಗದಲ್ಲಿ
ಅಷ್ಟೊಂದು ನಿಸ್ವಾರ್ಥ ಭಾವವಿದೆ ಆ ನಗೆಯಲ್ಲಿ

ಅಮ್ಮನ ಕಾಡಿ ಬೇಡಿ ಜಾತ್ರೆಯಲಿ ತಂದ ಮಣಿಸರ
ಅಕ್ಕನಿಗೆ ಗೊತ್ತಾಗದಂತೆ ಕದ್ದು ಬಳೆದುಕೊಂಡ ತುಟಿಯ ಬಣ್ಣ

ಮಾಮ ಕೊಡಿಸಿದ ಜರತಾರಿ ಲಂಗ
ಈ ಕಿವಿಯಿಂದ ಆ ಕಿವಿಯವರೆಗೆ ದೊಡ್ಡಮ್ಮ ಮುಡಿಸಿದ ಕನಕಾಂಬರಿ ಮಾಲೆ

ಸೇರಿದ ಬಂಧು ಬಳಗವೆಲ್ಲಾ ಎನ್ನ ಹೊಗಳಿ ಬಣ್ಣಿಸುತಿರಲು
ಬಂದವರೆಲ್ಲಾ ನನ್ನ ಜೊತೆಗೆ ಪೋಟೋ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳಲು ಮುಗಿಬಿದ್ದಿರಲು

ಅಪ್ಪನಿಗೆ ವಿಶೇಷವಾಗಿ ಹೇಳಿ ಮಾಡಿಸಿದ ತಿನಿಸು ಕೈ ಬೀಸಿ ಕರೆಯುತಿರಲು
ಆಗಮಿಸಿದ ಅಕ್ಕಂದಿರೆಲ್ಲಾ ಮುದ್ದು ಮಾಡಿ ದೃಷ್ಟಿ ತೆಗೆಯುತ್ತಿರಲು

ಬೆಳಗಿನಿಂದ ಓಡಾಡಿದ ಅಪ್ಪನಲ್ಲಿ ಸಂತೃಪ್ತ ಭಾವ ಕಾಣುತ್ತಿರುವೆ
ನಗುವ ಅಮ್ಮನ ಕಣ್ಣಲ್ಲಿ ಕಂಬನಿ ತುಂಬಿರುವುದ ಕಂಡಿರುವೆ  
                                   
ಏನೋ ಆಗಿಹೋಯಿತು ಎಂದು
ಹೆದರಿಸುವ ಅಜ್ಜಿಯ ಗಮನಿಸಿರುವೆ
ಸಂತಸಪಡುವ ಸಂಗತಿಗೆ ತೊಳಲಾಡುವ ಆ ಹಿರಿಯ ಜೀವ ಕಂಡು ಕಸಿವಿಸಿ ಪಟ್ಟಿರುವೆ

ಹೀಗೆ ಯಾವುದಾದರೂ ಚಿಕ್ಕ ಕಾರಣಕ್ಕೆ ಎಲ್ಲರೂ ಯಾವಾಗಲೂ ಸೇರಬಾರದೆ ?
ಮನ ಮನೆ ತುಂಬಿ ಸಕಲರೂ ನಕ್ಕು ನಲಿಯಬಾರದೆ…,…..ನಲಿಯಬಾರದೆ?…….

– ಶರಣಬಸವೇಶ ಕೆ. ಎಂ