ಹಾಗೆ ಸುಮ್ಮಗೆ

ಅವನ ಒಂದು ಕಣ್ಣ ಬೆಳಕು
ಅವಳ ಕಣ್ಣ ಕನ್ನಡಿಯೊಳಗೆ ಬಿದ್ದು
ನೂರು ಭಾವ ಹೊಮ್ಮಿ ಫಲಿಸಿ
ಅವನ-ಅವಳ ನಡುವಲಿ
ಉದಿಸಿತೊಂದು ಪ್ರೇಮ ರಾಗ.

ಬಾನಿನೊಲವು ಕೆಳಗೆ ಸುರಿದು
ಇಳೆಯ ತುಂಬ ಜೀವ ಚೆಲುವು
ಭುವಿಯ -ಬಾನ ನಡುವಲಿ ಹಾಗೇ
ಸುಮ್ಮಗೊಂದು ಜೀವ ರಾಗ.

ಕ್ಷಣದ ಭಾವ ಪದಗಳಾಗಿ
ಮಾತು ಮರೆತು ಮೌನ ಮೆರೆದು
ನನ್ನ -ಪದದ ನಡುವಲಿ
ಮಿಡಿವುದೊಂದು ಕಾವ್ಯ ರಾಗ.

ಹೇಗೋ ಏನೋ ಎಲ್ಲೋ ಎತ್ತ
ಬೆಸೆದುಕೊಂಡ ಭಾವ ಬಂಧ
ಅದಕೂ-ಇದಕೂ ಇದಕೂ-ಅದಕೂ
ಲೇಪಿಸುತ್ತಿದೆ ಕಾವ್ಯ ಗಂಧ.

.

– ಸ್ಮಿತಾ ಅಮೃತರಾಜ್,ಕೊಡಗು

+127