ಊಟ ಮಾಡುವಾಗ ಮಾತನಾಡಬಾರದೇಕೆ?

ನಮ್ಮ ಹತ್ತಿರದ ಸಂಬಂಧಿ ಭಾವ ಒಬ್ಬರು ಊಟ ಮಾಡುವಾಗ ಮಾತನಾಡೆನೆಂಬ ಪದ್ಧತಿಯನ್ನು ಪಾಲಿಸುವವರು . ಅವರು ನಮ್ಮ ಮನೆಗೆ ಬಂದಾಗ ಊಟದ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಬೇಕೆಂದೇ ಅವರನ್ನು ಮಾತಿಗೆಳೆದು, ಜೋಕ್ಸ್ ಹೇಳಿ, ಕಾಲೆಳೆಯುವಂತ ಮಾತುಗಳನ್ನಾಡಿ, ಒಟ್ಟಾರೆಯಾಗಿ ಅವರ ವ್ರತಭಂಗ ಮಾಡಬೇಕೆಂದು ಇತರ ಅಣ್ಣ-ಭಾವಂದಿರು ಹರಸಾಹಸ ಪಡುತ್ತಾರೆ. ಭಾವ ಮಾತ್ರ ಇವರುಗಳ ಚೇಷ್ಟೆಗೆ ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯೆ ನೀಡದೆ ಉಣ್ಣುತ್ತಿದ್ದರು. ಕನಿಷ್ಟಪಕ್ಷ ಭಾವ ಅವರಿಗೆ ನಗು ಬರುವಂತೆ ಮಾಡಿದರೆ ‘ ನಾವೇ ಗೆದ್ದೆವು’ ಎಂದು ಇತರ ಭಾವಂದಿರು ಸಂತಸ ಪಡುತ್ತಿದ್ದರು!ಇದೆಲ್ಲಾ ಹಳೆಯ ಕೂಡುಕುಟುಂಬದ ಸವಿನೆನಪುಗಳು.

ಆದರೆ ಈ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ನಮಗೆ ಧಾವಂತ . ಸಮಾರಂಭಗಳಲ್ಲಿ ಬಫೆಯಲ್ಲಿ ನಿಂತು ತಿನ್ನುತ್ತಾ. ಒಬ್ಬರನ್ನೊಬ್ಬರು ತಳ್ಳಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾ ತಮ್ಮ ಸರದಿಗಾಗಿ ಕಾಯುತ್ತಾ, ಹೊರಡಲು ಲೇಟ್ ಆಯಿತು ಎಂದು ಚಡಪಡಿಸುತ್ತಾ ಬೇಗ ಬೇಗ ಕಬಳಿಸುವುದು ಒಂದು ಪರಿ.

ಭಾರತೀಯ ಸಂಪ್ರದಾಯ ಪ್ರಕಾರ ಶುಚಿಯಾದ ಜಾಗದಲ್ಲಿ, ನೆಲದ ಮೇಲೆ ಕುಳಿತು, ಶಾಂತಚಿತ್ತದಿಂದ ನಿಶ್ಯಬ್ಧವಾಗಿ ಭೋಜನ (ಊಟ) ಮಾಡಬೇಕು. ಊಟ ಮಾಡುವಾಗ ಮೌನವಾಗಿರ ಬೇಕು ಎಂದು ನಮ್ಮ ಹಿರಿಯರು ನಿಯಮ ರೂಪದಲ್ಲಿ ನಮಗೆ ಬೋಧಿಸಿದ್ದಾರೆ.

ನಾವು ಉಸಿರಾಡುವ ಗಾಳಿ ಮೂಗಿನಿಂದ ಶ್ವಾಸನಾಳದೊಳಕ್ಕೆ ಪ್ರವೇಶಿಸುತ್ತದೆ. ಉಣ್ಣುವಾಗ ಆಹಾರ ಅನ್ನನಾಳದ ಮೂಲಕ ಜಠರ ಸೇರುತ್ತದೆ. ನಾವು ಊಟ ಮಾಡುವಾಗ ಮಾತನಾಡಿದರೆ, ಆಹಾರ ಶ್ವಾಸನಾಳಕ್ಕೆ ಹೋಗುವ ಸಾಧ್ಯತೆಯಿದ್ದು ‘ನೆತ್ತಿ ಹತ್ತಿ’ ಸೀನು/ಬಿಕ್ಕಳಿಕೆ/ ಕೆಮ್ಮು ಬಂದು ಬಾಯಿಯಲ್ಲಿರುವ ಅನ್ನವು ಎದುರುಗಡೆ ಇರುವವರ ಎಲೆಗೆ ಬಿದ್ದರೆ….ಅಬ್ಬಾ ಅದೆಂಥಾ ಮುಜುಗರ,ಅವಮಾನ! ಆದ್ದರಿಂದ ಬಾಯಿಯಲ್ಲಿರುವ ತುತ್ತನ್ನು ನುಂಗುವ ತನಕವಾದರೂ ಮಾತನಾಡಬಾರದು.